(yalançı sədaqət ilə). Məşdi İbad, sənin üzünə demirəm, amma, sən bunu bil ki, mən sənin qohumluğunu özüm üçün böyük bir fəxr bilirəm. Ona görə bir balaca şadyanalıq edək. Bir neçə nəfər dost-aşna cağırmışam, indi bu saat gələrlər, oturub söhbət edərik.

Məşədi İbad :

Rüstəm bəy! Çox adamlar mənimlə qohum olmaq istədilər, hətta qubernatın dilmancı Cəfər bəyin xalası oğlu Daşdəmir bəy — ki, mənə iki min manat pul verəcəkdir və səkkiz yüz otuz altı manat on dörd şahı mamiləsi edir, — keçən gün mənə deyirdi ki, bir qızım olubdur, qoy böyüsün, sənə verəcəyəm. Amma mən hər adamla qohum olmaq istəmirəm. Qərəz... Qonaqların kimdir?

R ü s t ə m b ə y :

Birisi millətpərəst Həsənqulu bəydir ki, sən onu tanıyırsan.

Məşədi İbad :

Yaxşı tanıyıram, mənə iki yüz manat da verəcəkdir.

R ü s t ə m b ə y :

Birisi qəzetçi Rzadır ki, tanıyırsan, birisi qoçu Əsgərdir ki, onu da tanıyırsan. Biri də intelligent Həsəndir ki, onu tanımazsan. Çünki o bir qədər mər-dimgirizdir, çox oxuyub deyən bir qədər başı xarab olubdur. (Qapı döyülür). Aha, gəldilər. Buyurun-buyurun!

Qapı açılır, Həsənqulu bəy, Rza, Əsgər, Həsən və xor daxil olurlar. Sonra səhnənin ortasında üç-üç, durub, guya söhbət edir kimi oxuyurlar.

M u s i q i

Həsənqulu bəy:

Deyirlər ki, toy olacaq.

Rza bəy:

Məşdi İbad qız alacaq.

Əsgər:

Söylə görüm toy haçandır?

Həsən bəy:

Doğrudurmu toy olacaq?

H a m ı.

Bəs nə vədə, nə vədə toy olacaq. (2 dəfə)

R ü s t ə m b ə y :

Allah qoysa, tez toy olar.

Rza bəy:

Söylə görüm toy haçandır?

Məşədi İbad :

İnşallah, tez toy olar

Həsən bəy:

Doğrudurmu toy olacaq?

H a m ı.

Bəs nə vədə, bəs nə vədə toy olacaq. (2 dəfə)

Həsənqulu bəy:

Yəqindir ki, bu toyda...

Əsgər:

Bu toyda...

Həsən bəy:

Bu toy, bu toy, bu toyda..

H a m ı.

Cib dolacaq, dolacaq pullar ilən. (2 dəfə)
Bəs nə vədə, nə vədə toy olacaq. (2 dəfə)

M u s i q i

R ü s t ə m b ə y :

Həzərat! Əhvalat özünüzə mə'lumdur. Mən gözümün ağır-qarası olan bir qızımı, bax, bu kişiyə ərə verirəm.

Rza bəy:

(kənara). Kişiyə yox, kişinin puluna.

R ü s t ə m b ə y :

Və özüm də bu qohumluğu özüm üçün...

Rza bəy:

Pul dağarcığı hesab edirəm.

R ü s t ə m b ə y :

Böyük bir şərəf hesab edirəm.

H a m ı.

Əlbəttə, əlbəttə. Allah mübarək eləsin!

Bu əsnada nökərlər daxil olub, stol qururlar və üzərinə butulka, stakan və «zakuska» düzürlər.

R ü s t ə m b ə y :

Həzərat! Təvəqqə edirəm stola əyləşin; bir qədər boğazımızı yaş edək.

Hamı oturur, Məşədi İbaddan başqa.

Rza bəy:

Bəs Məşdi İbad?

Məşədi İbad :

Xeyr məni bağışlayın, mən pəhrizəm. Siz öz işinizlə məşğul olun, mən buradaca əyləşərəm. (Bir tərəfdə bir kresloda əyləşir).

Həsənqulu bəy:

Həzərat! Təvəqqə edirəm stakanlarınızı doldurasınız və mənə də izn verəsiniz ki, bir neçə kəlmə söz deyim.

H a m ı.

Buyur, buyur.

Həsənqulu bəy:

Həzərat! Özünüzə mə'lumdur ki, dünya getdikcə xarablaşır, yə'ni mən onu demək istəyirəm ki, bu dünya getdikcə xarab olur; öylə ki, hamının qəlbi pozulub, min cür hiylə ilə dolur, yə'ni mən onu demək istəyirəm ki, bu dünyada təmiz və saf qəlbli adam tapmaq çətindir.

Məşədi İbad :

(kənara). Ələlxüsus mənim kimi axmağı ki, sənə iki yüz manat verib, iki ildir ki, ala bilmirəm.

Həsənqulu bəy:

Yə'ni mən onu demək istəyirəm ki, bu qədər çirkin ürəkli və qara qəlbli adamlar içində bir nəfər də saf dərun və qəlbi pak adam görmək necə böyük xoşbəxtlikdir. İndi mən onu demək istəyirəm ki, həmin o kənarda oturan Məşədi İbad həmin saf dil adamların ən böyüyüdür, ona görə qalxızaq bu badəni onun sağlığına. Yaşasın Məşədi İbad!

H a m ı.

Yaşasın, yaşasın, Məşədi İbad!