Bax, sən bu qızı bədbəxt eyləmək istəyirsən. Amma mən, Sərvər, sən Rüstəm bəyə deyirəm ki, hərgah bunu mənə verməsən, onda bir güllə sənə, bir güllə qıza və bir güllə də özümə vuracağam! (Gedir).

Rüstəm bəy :

Bacı oğlu, bir bura bax! Axı, mən özgəsinə söz vermişəm, iş işdən keçibdir.

S ə r v ər:

Hərgah sən mən deyənə razı olsan, işi düzəldərəm.

Rüstəm bəy :

Nə tövr düzəldərsən?

S ə r v ər:

Əvvəl de görüm, acığın soyudumu?

Rüstəm bəy :

Soyudu.

Sərvər əyilib onun qulağına nə isə deyir.

Rüstəm bəy :

Əşi, qoy görək! Eylə də iş olarmı?

S ə r v ər:

Sənin canın üçün, mən düz deyirəm, razısanmı?

Rüstəm bəy :

Yaxşı, razıyam, amma bəlkə baş tutmadı?

S ə r v ər:

Onda qızı hər kəsə istəyirsən ver!

Rüstəm bəy :

Çox gözəl!

S ə r v ər:

Amma sən Məşədi İbada heç bir söz demə və onu tələsdir ki, tez toyu eləsin.

Rüstəm bəy :

Çox gözəl, deyəsən ağıla batan şeydir, görək?

S ə r v ər:

Bax, əyər iş tutdu-tutdu və illah tutmadı...

M u s i q i

Hamı:

Babalı Sərvərin boynuna. (2 dəfə)

S ə r v ər:

Əyər işi düz eləməsəm...

Rüstəm bəy :

Düz eləməsən...

S ə r v ər:

Gər bacarmasam...

Rüstəm bəy :

Gər bacarmasan...

Hamı:

Babalı Sərvərin boynuna. (2 dəfə)

Musiqi çalınır, oynayırlar və sonra gedirlər. Məşədi İbad pərişan və pəjmürdə bir hal ilə küçədə vaqe olur, hambal da dalınca.

M u s i q i

Məşədi İbad :

(bayatı oxuyur). Ayrı düşdüm yarımdan,
Əl çəkmişəm canımdan,
O qədər başımı itirmişəm ki,
Adım çıxıb yadımdan.

Hambal:

Mən aşiq o kəndə də,
Belə o kəndə də, bu kəndə də.
Belə əcəb oğlan qoyub getmisən
A bu kişini əkən dədə!

Küçə adamları hamısı buraya yığılırlar.

Məşədi İbad :

İşlərim hamısı zülm getdi.
At axtardım çulum getdi.
Cavan qıza bel bağladım,
Beş min manat pulum getdi.

M u s i q i

Adamlar :

Əvvəldən aşina idin, yad oldun nədən? (2 dəfə)
Səni qoydu qaçdı o nazik bədən!
Ay belə iş olmaz, bala,
Heç belə iş olmaz!
Aman, aman, aman, aman,
Ay belə iş olmaz, bala,
Heç belə iş olmaz!

Məşədi İbad :

Əvvəldən bilsəydim verməzdim pulu, (2 dəfə)
Xəlqin eyləməzdim cibini dolu.
Ay maralım, Gülnaz, bala, ay maralım, Gülnaz!
Aman, aman, aman, aman!..
Ay maralım, Gülnaz-bala, ay maralım, Gülnaz!

Adamlar :

Dedin qocalıqda bir qız alasan, (2 dəfə)
Cavan qızı alıb evə salasan. Ay belə iş olmaz!..

Hambal:

A Məşədi, belim sınıbdır, sən gəl bir abbası da verginən.

Sənəm:

(lap azarlı kimi). A gedə, rədd ol başımdan! Mən nəyin dərdindəyəm, sən nəyin dərdindəsən. Təki mənim də dərdim sənin kimi bir abbası olaydı.

Millətpərəst H ə s ə n q u l u b ə y gəlir.

Həsənqulu bəy:

Məşədi İbad, salamünəleyküm. A kişi, bu nə işdir? Eşitdim ki, qızın iki adaxlısı vardır?

Məşədi İbad :

A Həsənqulu bəy, sən allah, indi insaf eləyin. Sənin yanında Rüstəm bəy demədi ki, qızı sənə verirəm?

Həsənqulu bəy:

Dedi!

Məşədi İbad :

Sonra məni evinə çağırmadı?

Həsənqulu bəy:

Çağırdı!

Məşədi İbad :

Siz də qonaq gəlmədiniz?

Həsənqulu bəy:

Gəldik!

Məşədi İbad :

Qonaqlıqda məni mübarəkbad eləmədiniz?

Həsənqulu bəy:

Elədik!

Məşədi İbad :

Birisi də mənə orada meymun demədi?

Həsənqulu bəy:

Dedi.

Məşədi İbad :

Mən də onunla dalaşmadım?

Həsənqulu bəy:

Dalaşdın!

Məşədi İbad ::

Siz də bizi aralaşdırmadınız?

Həsənqulu bəy:

Aralaşdırdıq!

Məşədi İbad :

(bərkdən). Bəs bu nə gələkdir ki, Rüstəm bəy mənim başıma gətirir, özü də hələ mənim beş min manat pulumu yeyibdir.

Həsənqulu bəy:

Sən heç qəm eyləmə. İşi düzəltmək asandır. İstərsən mən düzəldərəm!

Məşədi İbad :

A kişi, atana allah rəhmət eyləsin, düzəlt, düzəlt yoxsa əhvalım çox pərişandır.

Həsənqulu bəy:

Çox gözəl! Onda tez ol, bir beş yüz manat ver, çünki bu işdə bir balaca pul lazımdır.

Məşədi İbad :

(təəccüb ilə). Nə? Beş yüz manat pul verim?!

Həsənqulu bəy:

Əlbəttə, pulsuz olmaz ki!..

Məşədi İbad :

Ə kişi, vallah, mən dağıldım, mən söküldüm, mən bu qədər pulu haradan alım verim!

Həsənqulu bəy:

Özün bilərsən, amma mən belə güman edirəm ki, beş min manat verən adam, beş yüz də verə bilər, artıq pul deyildir.

Məşədi İbad :

(əlini qoynuna salıb pul çıxardır). Çünki oldun dəyirmançı, çağır gəlsin dən, Koroğlu! Bu bir yüz, bu iki yüz, bu üç yüz. Özün də mənə iki yüz borcusan, elədi beş yüz.

Həsənqulu bəy:

Hə!.. İndi işi düzəldərəm, ancaq sən bir qəzetçi Rzanı da gör, çünki Rustəm bəy qəzetədən çox qorxan adamdır. (Baxır). Aha, budur, özü də gəlir.